قدر دانی ناچیز از عزیز جون

روز جمعه مورخ ٥/٣/٩١ مصادف بود با ٢٢ مین

 سالگرد درگذشت بابا جون بود ولی یاد و

خاطرش همیشه در یاد ما باقی می ماند .

 من وقتی ٥ ساله بودم اون پیش خدا

رفت و ما رو تو این دنیای بی وفا تنها گذاشت

من زیاد خاطره ای از اون موقع و بابام ندارم

 ولی در عوض مامانی دارم که اصلا"

 لنگش تو دنیا پیدا نمیشه و تو این ٢٢ سال

اصلا"نذاشت که ما نبود پدر رو احساس

 کنیم و هم برامون

بابا و هم مامان بود و

 هیچ وقت نذاشت که ما ٣ تا

خواهر کوچکترین ناراحتی

به دلمون راه پیدا کنه و تمام زندگیشو وقف بزرگ کردن ما کرد و از تمام خواسته های

 خودش گذشت تا ما به خواسته هامون برسیم

 و هر موقع ما مریض می شدیم شب تا صبح بالای سرمون بیدار مینشست و

او تنها کسی بود که با گریه هامون گریه

 می کرد و با شادیهامون شاد می شد خلاصه تمام

 دار و ندارشو برا ما گذاشت و الانم که بزرگ

شدیم بازم انیس و مونسمونه و هر

موقع ناراحتی داریم به سنگ صبورمون یعنی مامان عزیز تر از جونمون پناه می بریم و

اون با صبر و خوش رویی ما رو در آغوش خود

پناه می ده و ما رو کمک می کنه و تمام

سختی ها رو برامون آسون می کنه .

واقعا" درسته که  بهشت زیر پای چنین مادرانی

قرار داره

من نمی دونم با چه زبونی باید از زحمات

بی دریغش تشکر کنم ولی همیشه و همه جا

قدرشو می دونم و فدای خاک پاک زیر پاشم و

خودم  را تا آخر عمر مدیون اون می دونم...